Dilek Sunel :TÖVBEYE GEL

Dilimde söyleyemediğim ezberlerim nihaventte son buluyor. Nereden bilecektiniz ki Yazan kalemin "medet ya kerim" lerden istisna dilin zehir zemberek düşlerini. Bir soluktaki giz muaamanın cennetini. Tövbeye gel ya gönül Her heceye satır satır koyduğun o cüsse, O yabancı kadın da kim Satır satır efsunladığın Gelecekten geçmişe ana ulaştırdığın Narin sevdalı,leylak bakışlı ismi lazım gelmeyen Her telvenin gölgesinde pusu gibi yatan Aksak kafiyelerindeki o mazbut Yüreği,özlem rüzgarlarıyla inceden inceye nakışlı Hayalden aşikar kalemdeki o kadın kim Tövbeye gel ya gönül Nefesle ömür biçilmez Bir biletle kesilmez yazılardaki başrol Nasılsa şiirler hevesle yeşerecek kara kalemde Bıkmadan usanmadan sessizce sokulacaklar hayale Kalpten yüreğe sızacak İnceden inceye Ve... Kelimelerin mahremiyeti üç boyutlu düşlerde gizli kalacak... Dilek Sunel -KHA

Yorum Gönder

0 Yorumlar